«Στην ομορφιά που χάνεται» Παρουσίαση: Γιώργος Σταθόπουλος-Νίκη Γιαννακοπούλου-Γιάννης Λάσκαρης.

Δεν είναι μόνο το όνομα που σε προδιαθέτει και που επιβεβαιώνεται ότι έχεις φαντασθεί αλλά και η πολιτιστική αύρα αυτού του χωριού. Σας καλωσορίζουμε στην εγκαταλελειμμένη Παλαιά Αετοφωλιά όπως μας συστήθηκε και την μάθαμε από τους περισσότερους. Ωστόσο είναι από τα μοναδικά χωριά που αν και εγκαταλελειμμένο, σε αγκαλιάζει με τα δείγματα πολιτιστικής κληρονομιάς που διάσπαρτα διατηρεί στην αγκαλιά του  και λειτουργεί έτσι  σαν προάγγελος  ελπίδας. Σίγουρα  με ιδιαίτερη προσοχή το χωριό μπορεί να ξαναγίνει σημείο αναφοράς. Τα ερείπια των παλαιών πέτρινων σπιτιών, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που έχει κηρυχτεί διατηρητέο μνημείο και τα δύο πηγάδια όπου ένα εξ αυτών έχει και αυτό χαρακτηρισθεί διατηρητέο μνημείο, καθώς και το κτίριο του παλαιού Δημοτικού Σχολείου που και αυτό θεωρείται μνημείο υπόδειγμα αγροτικού μονοτάξιου σχολείου, επιβεβαιώνουν την άποψη μας πως το χωριό αποτελεί υπόδειγμα πολιτιστικής κληρονομίας σε καθολικό επίπεδο. Η διάσχιση του χωριού μέσα από μικρά μονοπάτια όπου η φύση έχει υποτάξει ακόμη και την πέτρα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Η θέα όμως είναι ανεπανάληπτη και είναι αυτή που συνέβαλλε στην καθιέρωση του ονόματος του χωριού. Από εδώ θαυμάζεις την μεσσηνιακή πεδιάδα και δεν ξεφεύγει τίποτα από τον παρατηρητή. Εδώ μεταμορφώνεσαι σε πραγματικό αετό.  

Το χωριό υπάρχει τουλάχιστον από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ένας καταστροφικός τυφώνας το 1957 ήταν η αιτία το χωριό να εγκαταλειφθεί και να κτιστεί σταδιακά ση σημερινή του θέση.

Στάση στην ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ καθώς πλησιάζουμε στο χωριό

Θέα από ψηλά- ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ